باربیزون یک روستای کوچک در نزدیکی فونتن بلو در جنوب پاریس و مشهور به آتلیه های نقاشی اش و از مراکز هنری فرانسه
است۰
ولی موضوع ما ربطی به نقاشی ندارد۰
در حومه ی باربیزون ، در یک اسبداری بزرگ ، با زمینهای اسبدوانی که متعلق به خانواده ی میلیونر و متواضع بوست میباشد ، در یک روز یکشنبه ی معمولی ،یک مسابقه ی تزئین اسب و پرش از مانع در جریان است۰
مادام بوست، زنی فربه ، با چهره ای محکم ولی کمی نگران ، از سرمایه ای که در بحران اقتصادی بر لبه ی باریکی راه می رود ، مشغول مستقر کردن گروه داوران و گروه امداد در محلهای خود است۰
ساندی رئیس اکیپ امداد، دختری بیست و سه ساله ، خسته ولی ورزیده ، چشمهای قرمزش را می مالد و قهوه ای گرم را بر لب می برد و احتمالا به روابط شکننده اش با مردی متاهل با فرزندانی همسن خودش می اندیشد۰
ساوان ،کوتاه قد و میانسال ، تکنیسین کمکهای اولیه که دکترای مدیریت و پست مهمش در وزارت خارجه را رها کرده و به شکل افتخاری کار میکند، سیگاری آتش می زند و زیر باران نم نم ، سرش را در یقه ی یونیفورمش فرو می برد و به پرش اسبها چشم می دوزد.
پزشک اکیپ بی توجه به مسابقه و اسب و ناراضی از این شغل دوم ، در انتظار تمدید احتمالی قراردادش در بیمارستان ، گوش به زنگ رادیو تاکی واکی برای اعلام سقوط و جراحت سوارکاران است۰
در کنار یکی از زمینها ، پسر مادام بوست ، مرفه و جوان ولی مردد، مشغول تشویق کردن دختر شانزده ساله اش به ادامه ی مسابقه است۰
دختر جوان با چشمهای گریان و قیافه ای نا مطمئن ، بر پشت یک اسب بزرگ سیاه ، حالتی کاملا نا متعادل دارد۰
مسابقه ادامه دارد۰ اسبهای زیبا و تزئین شده بر روی زمین لغزنده ، در مقابل داوران و تماشاچیان کم تعداد در زیر باران ، عبور می کنند۰
عبور هر سوار کار از میدان ، خواب از چشمهای خسته ی ساندی دور می کند و پکی عمیق بر سیگار ساوان می افزاید و سر دکتر را بیشتر بر روی تاکی واکی خم می کند۰۰۰
مسابقه خاتمه می یابد ۰بدون هیچ حادثه ای ۰همه خندان هستند۰ حتی نوه ی مادام بوست۰۰۰
غروب ،اتوموبیلها و آمبولانس در حالی که روستای باربیزون را ترک می کنند ، از مقابل گالری های تاریک نقاشی می گذرند۰
پشت ویترین یکی از گالری ها ، تابلويی خاک گرفته از یک سوارکار جوان در حال پرش از روی مانع نقش بسته است۰ گوئی سالها در انتخاب بین ادامه دادن مسیر و یا سقوط ، معلق مانده است۰
ولی موضوع ما ربطی به نقاشی ندارد۰
در حومه ی باربیزون ، در یک اسبداری بزرگ ، با زمینهای اسبدوانی که متعلق به خانواده ی میلیونر و متواضع بوست میباشد ، در یک روز یکشنبه ی معمولی ،یک مسابقه ی تزئین اسب و پرش از مانع در جریان است۰
مادام بوست، زنی فربه ، با چهره ای محکم ولی کمی نگران ، از سرمایه ای که در بحران اقتصادی بر لبه ی باریکی راه می رود ، مشغول مستقر کردن گروه داوران و گروه امداد در محلهای خود است۰
ساندی رئیس اکیپ امداد، دختری بیست و سه ساله ، خسته ولی ورزیده ، چشمهای قرمزش را می مالد و قهوه ای گرم را بر لب می برد و احتمالا به روابط شکننده اش با مردی متاهل با فرزندانی همسن خودش می اندیشد۰
ساوان ،کوتاه قد و میانسال ، تکنیسین کمکهای اولیه که دکترای مدیریت و پست مهمش در وزارت خارجه را رها کرده و به شکل افتخاری کار میکند، سیگاری آتش می زند و زیر باران نم نم ، سرش را در یقه ی یونیفورمش فرو می برد و به پرش اسبها چشم می دوزد.
پزشک اکیپ بی توجه به مسابقه و اسب و ناراضی از این شغل دوم ، در انتظار تمدید احتمالی قراردادش در بیمارستان ، گوش به زنگ رادیو تاکی واکی برای اعلام سقوط و جراحت سوارکاران است۰
در کنار یکی از زمینها ، پسر مادام بوست ، مرفه و جوان ولی مردد، مشغول تشویق کردن دختر شانزده ساله اش به ادامه ی مسابقه است۰
دختر جوان با چشمهای گریان و قیافه ای نا مطمئن ، بر پشت یک اسب بزرگ سیاه ، حالتی کاملا نا متعادل دارد۰
مسابقه ادامه دارد۰ اسبهای زیبا و تزئین شده بر روی زمین لغزنده ، در مقابل داوران و تماشاچیان کم تعداد در زیر باران ، عبور می کنند۰
عبور هر سوار کار از میدان ، خواب از چشمهای خسته ی ساندی دور می کند و پکی عمیق بر سیگار ساوان می افزاید و سر دکتر را بیشتر بر روی تاکی واکی خم می کند۰۰۰
مسابقه خاتمه می یابد ۰بدون هیچ حادثه ای ۰همه خندان هستند۰ حتی نوه ی مادام بوست۰۰۰
غروب ،اتوموبیلها و آمبولانس در حالی که روستای باربیزون را ترک می کنند ، از مقابل گالری های تاریک نقاشی می گذرند۰
پشت ویترین یکی از گالری ها ، تابلويی خاک گرفته از یک سوارکار جوان در حال پرش از روی مانع نقش بسته است۰ گوئی سالها در انتخاب بین ادامه دادن مسیر و یا سقوط ، معلق مانده است۰
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر